کاربرد شبکه عصبی مصنوعی و رگرسیون حداقل مربعات معمولی در مدلسازی تغییرات کاربری سرزمین

با توجه به اهمیت بالای اثر تغییرات کاربری سرزمین در آینده، لازم است الگوی رشد و تغییر کاربری ها قبل از اتخاذ هر گونه تصمیمی به مسئولان و تصمیم گیرندگان امور مربوط ارائه شود. هدف این پژوهش مدل سازی تغییرات کاربری سرزمین در منطقة کوهمره سرخی استان فارس با استفاده از روش رگرسیون حداقل مربعات معمولی برای پیش پردازش متغیرها و مدل سازی با استفاده از شبکة عصبی است. بدین منظور نقشه های کاربری سرزمین با استفاده از تصاویر لندست در سال های 1366، 1379 و 1391 تهیه شد. سپس، صحت سنجی نقشه ها و آشکارسازی تغییرات انجام شد. نتایج آشکارسازی تغییرات دورة اول (1366-1379) با ضریب کاپای 83% نشان داد بیشترین افزایش مساحت در ناحیة مرتع (24/4224 هکتار) و بیشترین کاهش مساحت در ناحیة جنگل (75/3953 هکتار) رخ داده است. بر مبنای این تغییرات و انتخاب بهترین ترکیب برای متغیرها، مدل سازی پتانسیل تبدیل کاربری برای سال 1391، با استفاده از روش شبکة عصبی پرسپترون چندلایه انجام شد. سپس، با روش زنجیرة مارکوف، نقشة کاربری سرزمین برای سال 1391 پیش بینی شد. نتیجة ماتریس خطا بین نقشة حاصل از مدل سازی و نقشة کاربری سرزمین سال 1391، ضریب کاپای 75% است. در مرحلة بعد، نتایج آشکارسازی تغییرات دورة دوم (1379-1391) با ضریب کاپای 88% نشان داد بیشترین افزایش مساحت در ناحیة مرتع (82/1871 هکتار)، همچنین بیشترین کاهش مساحت در ناحیة جنگل (05/3082 هکتار) رخ داده است. با توجه به تغییرات دورة دوم، نقشة کاربری سرزمین برای سال 1403 پیش بینی شد که بیشترین تغییر کاربری نسبت به سال 1391، در ناحیة کشاورزی آبی خواهد بود.